Φόρουμ
http://bestimmung.blogspot.gr/2014/02/gilles-deleuze-1.html
Τι σημαίνει «η ανατροπή του πλατωνισμού»? Έτσι όρισε ο Νίτσε το καθήκον της φιλοσοφίας του ή,πιο γενικά,το καθήκον της φιλοσοφίας τού μέλλοντος. Η φόρμουλα αυτή φαίνεται να σημαίνει: την κατάργηση του κόσμου των ουσιών και του κόσμου των εμφανίσεων. Η διπλή αποκήρυξη των ουσιών και των εμφανίσεων φτάνει πίσω μέχρι τον Χέγκελ ή,ακόμα καλύτερα,τον Καντ. Είναι αμφίβολο αν ο Νίτσε εννοούσε το ίδιο πράγμα.Επιπλέον,η φόρμουλα της ανατροπής έχει το εξής μειονέκτημα: είναι αφηρημένη· αφήνει σκοτεινό το κίνητρο του πλατωνισμού. Η ανατροπή του πλατωνισμού σημαίνει απεναντίας να φέρεις αυτό το κίνητρο στο φως της ημέρας,να το «εντοπίσεις»— με τον τρόπο που ο Πλάτωνας εντοπίζει τον Σοφιστή.
Με πολύ γενικούς όρους,το κίνητρο της θεωρίας των Ιδεών πρέπει να αναζητηθεί σε μία θέληση για επιλογή,για διάλεγμα. Eίναι το ζήτημα του να ''κάνεις τη διαφορά''. Να διακρίνεις το «πράγμα» από τις εικόνες του,το πρωτότυπο από το αντίγραφο,το μοντέλο από το ομοίωμα.Αλλά είναι όλες αυτές οι εκφράσεις ισοδύναμες; Το πλατωνικό σχέδιο έρχεται στο φως μόνο όταν γυρίσουμε πίσω στη μέθοδο της διχοτομικής διαίρεσης,γιατί αυτή η μέθοδος δεν είναι απλά μία διαλεκτική διαδικασία ανάμεσα στις άλλες. Συγκεντρώνει όλη τη δύναμη της διαλεκτικής ώστε να τη συνδυάσει με μία άλλη δύναμη, και αναπαριστά έτσι ολόκληρο το σύστημα. Ίσως κάποιος πρώτα να έλεγε ότι αυτή η μέθοδος συνίσταται στη διαίρεση ενός γένους σε αντίθετα είδη ώστε να υπαγάγει το πράγμα που ερευνάται στο κατάλληλο είδος: αυτό θα εξηγούσε τη διαδικασία που επιχειρήθηκε στον Σοφιστή για τον ορισμό του ψαρά– η εξειδίκευση των προσδιορισμών,η συγκεκριμενοποίηση. Αλλά αυτή είναι μόνο η φαινομενική διάσταση της διαίρεσης,η ειρωνική της διάσταση. Αν κάποιος πάρει στα σοβαρά αυτή τη διάσταση,τότε η ένσταση του Αριστοτέλη θα είχε σίγουρα έρεισμα:η διαίρεση θα ήταν ένας λανθασμένος και αθέμιτος συλλογισμός,εφόσον ο μεσαίος όρος λείπει,και αυτό θα μας έκανε να συμπεράνουμε,για παράδειγμα,ότι το ψάρεμα με αγκίστρι ανήκει στην πλευρά των αποκτητικών τεχνών,των αποκτημένων μέσω κατάκτησης,κλπ.
Τι σημαίνει «η ανατροπή του πλατωνισμού»? Έτσι όρισε ο Νίτσε το καθήκον της φιλοσοφίας του ή,πιο γενικά,το καθήκον της φιλοσοφίας τού μέλλοντος. Η φόρμουλα αυτή φαίνεται να σημαίνει: την κατάργηση του κόσμου των ουσιών και του κόσμου των εμφανίσεων. Η διπλή αποκήρυξη των ουσιών και των εμφανίσεων φτάνει πίσω μέχρι τον Χέγκελ ή,ακόμα καλύτερα,τον Καντ. Είναι αμφίβολο αν ο Νίτσε εννοούσε το ίδιο πράγμα.Επιπλέον,η φόρμουλα της ανατροπής έχει το εξής μειονέκτημα: είναι αφηρημένη· αφήνει σκοτεινό το κίνητρο του πλατωνισμού. Η ανατροπή του πλατωνισμού σημαίνει απεναντίας να φέρεις αυτό το κίνητρο στο φως της ημέρας,να το «εντοπίσεις»— με τον τρόπο που ο Πλάτωνας εντοπίζει τον Σοφιστή.
Με πολύ γενικούς όρους,το κίνητρο της θεωρίας των Ιδεών πρέπει να αναζητηθεί σε μία θέληση για επιλογή,για διάλεγμα. Eίναι το ζήτημα του να ''κάνεις τη διαφορά''. Να διακρίνεις το «πράγμα» από τις εικόνες του,το πρωτότυπο από το αντίγραφο,το μοντέλο από το ομοίωμα.Αλλά είναι όλες αυτές οι εκφράσεις ισοδύναμες; Το πλατωνικό σχέδιο έρχεται στο φως μόνο όταν γυρίσουμε πίσω στη μέθοδο της διχοτομικής διαίρεσης,γιατί αυτή η μέθοδος δεν είναι απλά μία διαλεκτική διαδικασία ανάμεσα στις άλλες. Συγκεντρώνει όλη τη δύναμη της διαλεκτικής ώστε να τη συνδυάσει με μία άλλη δύναμη, και αναπαριστά έτσι ολόκληρο το σύστημα. Ίσως κάποιος πρώτα να έλεγε ότι αυτή η μέθοδος συνίσταται στη διαίρεση ενός γένους σε αντίθετα είδη ώστε να υπαγάγει το πράγμα που ερευνάται στο κατάλληλο είδος: αυτό θα εξηγούσε τη διαδικασία που επιχειρήθηκε στον Σοφιστή για τον ορισμό του ψαρά– η εξειδίκευση των προσδιορισμών,η συγκεκριμενοποίηση. Αλλά αυτή είναι μόνο η φαινομενική διάσταση της διαίρεσης,η ειρωνική της διάσταση. Αν κάποιος πάρει στα σοβαρά αυτή τη διάσταση,τότε η ένσταση του Αριστοτέλη θα είχε σίγουρα έρεισμα:η διαίρεση θα ήταν ένας λανθασμένος και αθέμιτος συλλογισμός,εφόσον ο μεσαίος όρος λείπει,και αυτό θα μας έκανε να συμπεράνουμε,για παράδειγμα,ότι το ψάρεμα με αγκίστρι ανήκει στην πλευρά των αποκτητικών τεχνών,των αποκτημένων μέσω κατάκτησης,κλπ.
