Ενα κατώφλι στο αδύνατο

Yukio Mishima

το 1965 ο Γιούκιο Μίσιμα επιχειρεί να γράψει το θεατρικό του έργο Η Μαρκησία ντε Σαντ είχε ήδη διαβάσει μια βιογραφία του Ντε Σαντ και είχε προβληματιστεί έντονα από ένα οικογενειακό του επεισόδιο. Οταν ο Μαρκήσιος αποφυλακίζεται, μετά την τριακονταετή του κράτηση, η μέχρι τότε πιστή σύντροφός του τον εγκαταλείπει αποσυρόμενη σε μοναστήρι. «Αυτό το αίνιγμα», σημειώνει στο επίμετρο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου του ο Μίσιμα, «χρησίμευσε σαν αφετηρία του έργου μου, το οποίο και είναι μια απόπειρα λογικής εξήγησης». Μια εξήγηση βέβαια που δεν είναι και τόσο καθαρή μέσα στο έργο, και φαίνεται εν τέλει να μην είναι και αυτή που το δοκιμάζει.

Τα πρόσωπα του έργου είναι έξι γυναίκες, η Ρενέ Μαρκησία ντε Σαντ, η γυναίκα του Ντε Σαντ, η μητέρα της και πεθερά του, κυρία ντε Μοντρέιγ, που ήταν και η υπεύθυνη για τη φυλάκισή του, η Αν, η μικρότερη αδελφή τής Ρενέ, που ήταν για μια μικρή περίοδο και ερωμένη του Μαρκησίου, η υπηρέτριά τους Σαρλότ, η θρήσκα βαρόνη Ντε Σιμιάν και η κόμισα Ντε Σεν Φον, που θα σκοτωθεί μεταμφιεσμένη σε πόρνη στα εξεγερμένα σοκάκια της Μασσαλίας. Το Μαρκησία ντε Σαντ είναι ένα έργο που η σκηνική του δράση εκτυλίσσεται μέσα στον ίλιγγο των φιλοσοφικών του διάλογων. Είναι αυτές οι γυναικείες φωνές που δοκιμάζονται πάνω στη διαστροφική φύση της επιθυμίας, όπως αυτή τη διατύπωσε με έναν μοναδικό και απόλυτο τρόπο ο Ντε Σαντ.